Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit boek focust op de plaats van de lokale commissies voor ethiek binnen het zorgsysteem. Uit een enquête van het Belgisch Raadgevend Comité voor Bioethiek bij de lokale commissies blijkt echter dat er vanuit de medische praktijk weinig beroep gedaan wordt op deze commissies. Wellicht is dit het gevolg van de 'rendabiliteits'- en 'manageriale' geneeskunde die nu in de ziekenhuizen overheerst. Nochtans wordt er meer dan vroeger door de wetgever belang gehecht aan de ethische problematiek bij het medisch handelen, cf. de wet op de patiëntenrechten en de wet op de euthanasie. In de bijdragen van dit boek wordt ook over de grens gekeken (Frankrijk, Nederland). Daarnaast zijn er reflecties vanuit de praktijk en naar de opleiding van de gezondheidswerkers toe. In een bijlage zijn ten slotte de relevante wetteksten opgenomen en de resultaten van de bovengenoemde enquête.

Professional ethics. Deontology --- medische ethiek --- bio-ethiek --- 061 Ethische problemen --- 174.2 --- 603.1 --- ethiek --- Medische ethiek --- hospitaalwezen --- 174.2 Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- medische ethiek, euthanasie --- Conferences - Meetings --- Bio-ethiek --- Provincie West-Vlaanderen

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Sinds het begin van de jaren '80 wordt de gezondheidsethiek gedomineerd door de principebenadering welke zijn theoretisch fundament vindt in de vier opeenvolgende edities van de Principles of Biomedical Ethics van de Amerikaanse bio-ethici Tom Beauchamp en James Childress. Centraal in deze benadering staan vier clusters van principes die ten grondslag liggen aan medische beslissingen: respect voor autonomie, weldoen, niet-schaden en rechtvaardigheid. In het verlengde van de principebenadering wordt in de klinische praktijk een drievoudige methodiek gehanteerd die sturing moet geven aan het medisch beslissingsproces. Deze methodiek schrijft drie stappen voor: explicitering, analyse en afweging. In een eerste stap moet de ethische dimensie van een medisch probleem worden geëxpliciteerd. Daarna volgt de analyse van het probleem in termen van de vier principes en in een derde stap worden deze principes dan tegenover elkaar afgewogen. Zowel in de V.S. als op het Europese continent leeft er heel wat onvrede over de principebenadering en het `stappenplan'. Deze worden de ene keer bestempeld als te procedureel en te sterk autonomiegericht en de andere keer als te weinig verankerd in een omvattende visie op zorg of te arbitrair. Vanuit verschillende hoeken worden dan ook alternatieve gezondheidsethische benaderingen geformuleerd. Met Ethiek in de kliniek brengt Guy Widdershoven op een heldere en toegankelijke manier een aantal van deze alternatieven in kaart. (1) In de fenomenologische benadering staat het vermogen van de mens om betekenis te geven aan zijn gesitueerdheid voorop. In tegenstelling tot de principebenadering die werkt met het negatieve vrijheidsbegrip, staat hier autonomie als positieve vrijheid centraal. Hierdoor wordt de relatie tussen patiënt en hulpverlener gewijzigd: interventies van hulpverleners dienen te kaderen in het proces van betekenisgeving. (2) De narratieve ethiek gaat ervan uit dat mensen eenheid in hun leven brengen door narrativiteit. Het opbouwen van de persoonlijke identiteit is geen kwestie van bewuste afwegingen maar gebeurt veeleer in de vorm van verhalen. Hulpverleners moeten in dit narratieve proces stappen waarin niet reflectie maar doorleefde betrokkenheid centraal staat. Artsen, verpleegkundigen, verzorgenden en familieleden moeten betrokken zijn op de verhalen van patiënten door te luisteren en ze, desgevallend, mee helpen vorm te geven. Het is deze narratieve structuur die moet bijdragen tot het bereiken van het goede. Vanuit een narratief perspectief wordt, net zoals in de fenomenologische benadering, de autonomie van de patiënt dan ook begrepen als positieve vrijheid. (3) De hermeneutiek beschouwt medische besluitvorming vanuit een dialogaal perspectief. Hierbij gaat men uit van de morele ervaring van de betrokkenen. De impliciete waardenoriëntaties die meespelen bij eenieder die in het zorgproces betrokken is, dienen te worden verhelderd en met elkaar te worden geconfronteerd. Ethische beslissingen krijgen met andere woorden vorm doorheen een kritische dialoog met de praktijk. (4) Het dialogaal model is nog prominenter aanwezig in de discoursethiek. Alleen normen die het resultaat zijn van een vrije discussie tussen alle betrokkenen kunnen hier aanspraak maken op geldigheid. Deze benadering vereist van de hulpverlener een actieve en communicatieve opstelling ten opzichte van alle betrokken partijen. Voorts onderstreept ze ook het belang van de werking van ethische commissies die, via een overlegproces met alle betrokkenen, komen tot nieuwe perspectieven op ethische kwesties. (5) In de zorgethiek tenslotte, wordt uitgegaan van praktische betrokkenheid en engagement. In plaats van autonomie als negatieve vrijheid te bepalen, hanteert men een mensbeeld dat gebaseerd is op intersubjectieve verbondenheid. Hierbij staan niet de rechten en plichten maar wel de ervaring van zorgzaamheid centraal. Van de hulpverlener wordt dan ook in de eerste plaats aandacht en responsiviteit verwacht. Terwijl we de principebenadering kunnen karakteriseren als individualistisch, rationeel en principieel, toont Widdershoven met deze vijf alternatieven ons een andersoortige ethiek die veel meer intersubjectief, deliberatief en praktisch is. Doordat ze expliciet maken wat elders impliciet blijft, overlappen de verschillende alternatieve gezondheidsethische benaderingen elkaar. In onderlinge combinatie zijn ze dan ook een mogelijke aanzet voor een stevig filosofisch gefundeerd alternatief voor het paradigma van de principebenadering. Dit is dan ook één van de belangrijkste kwaliteiten van Ethiek in de kliniek. Door het boek daarnaast rijk te stofferen met praktische voorbeelden, erkent de auteur bovendien dat gezondheidsethische problemen niet in algemene termen kunnen worden opgelost maar dat zinvolle antwoorden steeds een sterke betrokkenheid bij de alledaagse praktijk van de gezondheidszorg vereisen.

WB 60 Bioethics. Clinical ethics. Clinical ethics committees --- 174.2 --- #GBIB:CBMER --- #GGSB: Moraaltheologie (algemeen) --- 351.77 --- 061 Ethische problemen --- 670 Gezondheid --- Medische ethiek --- 603.1 --- communicatie --- ethiek --- euthanasie --- geestelijke gezondheid --- geneeskunde --- gezondheidszorg --- intimiteit --- medische ethiek --- medische technologie --- orgaandonor --- psychogeriatrie --- sterven --- 614.25 --- Bioethiek --- Moraal (ethiek) --- 174.2 Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Ethique médicale --- arts-patiëntrelatie --- ethiek (ethische aspecten) --- Concerns, rights, duties of doctors --- relation médecin-patient --- ethique (aspects ethiques) --- Medical law --- Professional ethics. Deontology --- Moraaltheologie (algemeen)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Er ontstaat regelmatig veel heisa rond kerkelijk-ethische uitspraken in de context van de hedendaagse geneeskunde. Denk maar aan de debatten over aids, medisch begeleide voortplanting, stamcelonderzoek, orgaandonaties, palliatieve sedatie, euthanasie De hoogste kerkelijke gezagsdragers gaan meer en meer de weg op van de restauratie. Ze ontmoedigen hiermee de ontelbare christelijk geïnspireerde hulpverleners die zich met grote zin voor verantwoordelijkheid inzetten in de zorgsector. Gelovige artsen en verpleegkundigen, alsook christelijk geïnspireerde beleidsmakers in de zorg, ervaren de houding van hedendaagse kerkelijke leiders als wereldvreemd. Niet zelden keren ze zich dan ook af van het instituut Kerk. Paul Schotsmans is ervan overtuigd dat het christendom een rijke bron van inspiratie vormt voor een menswaardige en dynamische hulpverlening. Hij hoopt met zijn boek In goede handen gestalte te geven aan deze dynamiek en zo de eeuwenoude traditie van goede zorg voor de kwetsbare medemens centraal te stellen. Hij wil hiermee alle gelovigen die zich open van geest inzetten in de zorg, een hart onder de riem steken.

christelijke ethiek --- Christian moral theology --- Professional ethics. Deontology --- medische ethiek --- Human medicine --- #GGSB: Bio-ethiek --- Academic collection --- 603.1 --- geloof --- Ethiek --- Kerk --- medische ethiek (gez) --- Medische ethiek --- ethiek --- geneeskunde (medische aspecten) --- ethiek (ethische aspecten) --- bio-ethiek (medische, biomedische ethiek, bio-ethische aspecten) --- kerk --- 241.63*2 --- 174.2 --- #gsdb5 --- 174.2 Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- 241.63*2 Theologische ethiek: medische ethiek: dokter; verpleegster; ziekenhuis --- Theologische ethiek: medische ethiek: dokter; verpleegster; ziekenhuis --- médecine (aspects médicaux) --- ethique (aspects ethiques) --- bioéthique (éthique médicale, biomédicale, aspects bioéthiques) --- église --- Christelijke zingeving --- C1 --- geneeskunde [medisch] --- Kerken en religie --- Godsdienst --- Sport --- Duurzaamheid --- Filosofie --- Psychologie --- Sociologie --- Man --- Cultuur --- Erfelijkheidsleer --- Stadssamenleving --- Technologie --- Voeding --- Maatschappij --- Verpleegkunde --- Drank --- Gezondheid --- Volwassene --- Bio-ethiek

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In 1953 werd door Watson en Crick de structuur van het DNA blootgelegd: dit gaf inzicht in de wijze waarop de erfelijke eigenschappen van een organisme worden 'gecodeerd' en bij elke celdeling doorgegeven. Omstreeks 1975 werd het mogelijk om DNA te 'manipuleren'. De stukjes DNA die een welbepaalde eigenschap tot stand brengen, en die men genen noemt, kan men nu isoleren, identificeren en reproduceren (klonen). In verband met de mens leidt dit samen met andere technieken tot de mogelijkheid om de oorsprong van een groot aantal erfelijke ziekten op te sporen. Door onderzoek van enkele cellen kan men de aanwezigheid van een erfelijke aanleg vaststellen zowel bij de volwassene, het kind, de foetus als bij het embryo. Deze kennis kan heel waardevol zijn, maar ze kan ook ongewenste tot zelfs dramatische gevolgen hebben. Dit boek geeft een inzicht in de mogelijkheden van dit genetisch onderzoek. Tegelijk worden ook de voornaamste ethische vragen gesteld die erdoor worden opgeroepen. (Bron: covertekst)

Human genetics --- Professional ethics. Deontology --- Human medicine --- Erfelijkheidsleer --- Ethique médicale --- Hérédité --- Medische ethiek --- Genetisch onderzoek ; ethiek --- Genetisch onderzoek ; sociale aspecten --- genetica --- erfelijke ziekten --- bio-ethiek --- 174.2 --- 17.023.33 --- 575 --- 061 Ethische problemen --- 094 Biologie --- Erfelijkheid --- Genetica --- 600.2 --- 603.1 --- aangeboren afwijkingen --- erfelijkheidsleer --- ethiek --- genetische diagnose --- genetische test --- maatschappij --- recht --- screening --- 599.2 --- aangeboren afwijkingen (congenitale afwijkingen, hartafwijkingen) --- ethiek (moraal) --- genetisch risico --- prenatale diagnose --- tests --- 010213.jpg --- 61 --- 179.7 --- Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Génétique --- (zie ook: orthopedie, seksuele ontwikkelingsstoornissen, vaatziekten) --- (zie ook: genetisch advies) --- Conferences - Meetings --- Medical genetics --- Genetic Techniques --- Genetic Counseling --- Genetic Screening --- Moral and ethical aspects --- 174.2 Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Clinical genetics --- Diseases --- Heredity of disease --- Medical sciences --- Pathology --- Genetic disorders --- Genetic aspects --- Hérédité --- Génétique --- Ethique médicale

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

- Naar meer respect voor de patiënt in het ziekenhuis- Ethiek in het ziekenhuis is meer dan ooit actueel.- Een bruikbaar ethisch kader voor concrete medische beslissingen- Met uitgewerkte begeleidingsschema's bij euthanasie, palliatieve sedatie, stopzetten therapie, transplantatie, klinische studies...- Voor artsen en verpleegkundigen, leden van ethische comités en studenten gezondheidszorg- Kruisbestuiving tussen de praktijk en theoretische reflecties

614.253 --- 174.2 --- ethiek --- medische ethiek --- 174.2 Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- Beroepsmoraal van de artsen. Medische beroepsethiek --- 614.253 Relations of doctors with colleagues, with patients. Medical ethics --- Relations of doctors with colleagues, with patients. Medical ethics --- orgaantransplantatie --- sedatie --- donatie (geneeskunde) --- #GGSB: Bio-ethiek --- orgaandonor --- orgaantransplantaties --- palliatieve sedatie --- wilsverklaring --- Commissie voor medische ethiek --- Informed consent --- Levenstestament --- Orgaandonor (donor) --- Palliatieve zorgen (terminale zorgen) --- Patiëntenrecht --- Sedatie --- Versterven (niet-reanimeren, euthanasie (passieve), do not resuscitate) --- Wilsverklaring --- 614.253.5 --- medische ethiek, euthanasie --- Ethiek --- Zingeving --- Medische ethiek --- Academic collection --- 603.1 --- euthanasie --- Euthanasie --- Research (onderzoek) --- palliatieve zorgen --- Professional ethics. Deontology --- medische experimenten --- Godsdienst --- Sport --- Duurzaamheid --- Filosofie --- Psychologie --- Sociologie --- Man --- Cultuur --- Erfelijkheidsleer --- Stadssamenleving --- Technologie --- Voeding --- Maatschappij --- Verpleegkunde --- Drank --- Gezondheid --- Volwassene --- Bio-ethiek